Als wervelend stuk visueel vuurwerk is Fig Trees zowel een militante hommage aan de strijd tegen AIDS, een ode aan de gay pop cultuur, als een knipoogje naar Gertrude Stein en naar de gay componisten van deze wereld ; Fig Trees zit verpakt in een ludiek kleedje van een ongeziene schoonheid en in het kader van een opera die gecreëerd werd voor de gelegenheid. Na Proteus en Zero Patient, bevestigt John Greyson dat hij één van de meest interessante regisseurs van het moment is.
