Portrait de la jeune fille en feu

We schrijven 1770. Marianne moet het portret schilderen van Héloise (Adèle Haenel), dochter van een Italiaanse gravin (Valeria Golino) die van plan is haar uit te huwelijken aan een Milanees. Als het portret hem bevalt, zal hij met haar trouwen. Er is een hic: Héloise wil dit huwelijk niet. Marianne moet zich voordoen als haar gezelschapsdame, haar stiekem observeren en op doek zetten. Hiermee maakt Héloïse een schitterende entrée in deze film, haar gelaat wordt nl. beetje bij beetje onthuld, misschien het eerste ogenblik van begeerte. Marianne begint haar observatie immers met de rug, onder de cape om daarna haar blonde haren te ontdekken als het kapje afgedaan wordt; vervolgens een oor, een jukbeen... Marianne noteert met techniek en gemak. Het schilderij is vlug af. "Nu begrijp ik al die blikken" klaagt Héloïse als Marianne haar het schilderij toont. Tussen de twee is er een verlangen gegroeid doorheen de lange observaties en gesprekken en hun gemeenschappelijke wens aan hun lot te ontsnappen...

De film heeft op het festival van Cannes van dit jaar de prijs van het beste scenario gekregen.