Een sentimentele opvoeding in de vorm van een herbarium. We gaan op reis met een jonge botanicus die zijn liefde voor (vooral oudere) mannen bevrucht te midden van stampers, wortels en bijenkorven. Un Prince is geen film die verontwaardiging uitlokt; eerder is hij volledig ongeremd en heeft als doel het in kaart brengen van verlangen, onderwijl de kijker van achteren te nemen met zijn frontale blik. Hier vinden we de schunnige kant zoals we die van Pasolini kennen, evenals het hedonisme en de mildheid van sommige films van Guiraudie. Zo wordt het platteland een erogene zone, waar plantkunde en seksualiteit samen bloeien in een verbluffende film van deze grote cinéast van het boerenbestaan.
