Kijken naar deze film is als het opgraven van een herinnering die we haast vergeten waren wegens al te belachelijk : het geweld waarmee een deel van de Franse samenleving in opstand kwam tegen het wetsvoorstel dat het huwelijk openstelde voor iedereen. De film volgt de sociologe Irène Théry, moeder van één van de regisseurs. En voedt zich met vele live beelden van tijdens de manifestaties en televisiedebatten, alsook met re-enactments, nagespeeld door pluche beren. Irene Théry, gespecialiseerd in kwesties rond familie en verwantschap, treedt op in tv-shows, schrijft heftige columns en legt aan haar zoon haar gedachtengang uit. Aan de hand van speelgoed worden verschillende momenten geïllustreerd : de situatie van alleenstaande moeders in de negentiende eeuw, het traditionele huwelijk, de LGBT-emancipatie, mei-68’ers die het huwelijk weigerden (maar soms ook weer niet), het veranderende concept van ouderschap ... Het lijkt er echter op dat de standpunten van Théry ook geëvolueerd zijn in de tijd, want niet zo lang geleden was haar verdediging van de PACS (samenlevingsovereenkomst) en homoseksueel ouderschap op zijn zachtst gezegd zeer lauw... Een korte discussie volgt na de vertoning.
